3 kwietnia 2020 r., na cmentarzu przy ulicy Unickiej w Lublinie odbyła się ceremonia pogrzebowa, zmarłego 31 marca 2020 r., członka Szarych Szeregów, 91 - letniego kombatanta śp. kpt. w st. spocz. Leszka Guza.
Ze względu na obostrzenia związane z wirusem, a zarazem godnego pożegnania kolejnego kombatanta, Lech Marczak - prezes Okręgu Lubelskiego ZOR RP ze sztandarem Stowarzyszenia Szarych Szeregów - Oddział Lublin, uczestniczył w ceremonii pochówku śp. kpt. w st. spocz. Leszka Guza.
Ksiądz przy trumnie nad grobem odprawił ceremonię pożegnalną, po której nastąpiło złożenie trumny do grobu. Córka i Syn złożyli wieniec od rodziny. Kolejne wiązanki złożyli: Piotr Gawryszczak - Radny Rady Miasta Lublin, hm. ZHP Grażyna Daniewska - wiceprzewodnicząca Oddziału Lublin Stowarzyszenia Szarych Szeregów, a zarazem emerytowana dyrektor Szkoły Podstawowej Nr 39 im. Szarych Szeregów w Lublinie.
Śp. kpt. w st. spocz. Leszek Guz w okresie II wojny światowej działał w dzielnicy "DZIESIĄTA" miasta Lublin, w strukturach Szarych Szeregów, ze śp. mjr. w st. spocz. Zdzisławem Łozińskim i ojcem Lecha Marczaka - śp. kpt. rez. Ryszardem Marczakiem.
Cześć ich pamięci !
Tekst: Lech Marczak
Foto: Lech Marczak i Piotr Gawryszczak
Biogram z książki Stanisława Dąbrowskiego
XXX
GUZ Leszek, pseudonim „Rymwid”, inżynier mechanik, harcerz. Urodził się 15 kwietnia 1929 r. w Chełmie, syn Edwarda, legionisty I Brygady Legionów, żołnierza wojny 1920 r., oficera AK i Marii z Tomaszunasów.
W 1932 r. wraz z rodzicami wyjechał do województwa kieleckiego, a od 1935 r. mieszkał w Lublinie. We wrześniu 1939 r., jako 10-letni chłopiec, ostrzega wycofujących się żołnierzy polskich przed niemieckim punktem kontrolnym, gdzie trafiają oni do niewoli.
Do Szarych Szeregów zwerbowany w listopadzie 1943 r. do II Drużyny BS (Tadeusza Suprynowicza) im. generała H. Dąbrowskiego. Po przeszkoleniu „Rymwid” wykonuje mały sabotaż, tj. napisy na murach i ulicach przyległych do ul. Bychawskiej w Lublinie.
Od lutego do czerwca 1944 r. bierze udział w grupowym szkoleniu wojskowym, kolportując jednocześnie prasę podziemną oraz przenosząc ustne rozkazy do składu broni przy ul. Traugutta 18.
Z powodu ciężkich warunków rodzinnych oraz przebytej choroby zostaje wysłany do krewnych w Firleju, gdzie znajduje się w bezpośredniej bliskości działań 27 Wołyńskiej Dywizji AK. Bierze czynny udział w pracach pomocniczych, obserwacji wojsk niemieckich, ubezpieczaniu ambulatorium w budynku Gminy podczas udzielania pomocy medycznej partyzantom (w tym żołnierzom 27 WOP AK). Uczestniczy także w potyczce z Niemcami. Tu też w 1944 r. „przerabia” pierwszą klasę gimnazjum typu ogólnokształcącego według programu przedwojennego, na tajnych kompletach. Po wkroczeniu Armii Czerwonej wymienia żywność na broń i amunicję, które z zamiarem przekazania partyzantom, zakopuje.
Po powrocie do Lublina, w sierpniu 1944 r. wraca do pracy konspiracyjnej ze szkoleniem wojskowym, przekazywaniem rozkazów (aż do grudnia 1944 r.). Nie ujawnia się, nie został zdradzony i nie był represjonowany.
W latach 1944-1946 był uczniem II i III klasy Gimnazjum im. Hetmana Jana Zamoyskiego w Lublinie. W 1946 r., po śmierci ojca, zamieszkał w Chełmie u brata swojej matki. W roku szkolnym 1946/1947 był uczniem Gimnazjum im. S. Czarnieckiego w Chełmie, następnie przeniósł się do Lublina, gdzie kontynuował naukę w II Gimnazjum i Liceum im. J. Zamoyskiego zakończoną uzyskaniem matury. Po maturze, nie przyjęty „ze względów politycznych” na studia na Politechnice Warszawskiej, wyjechał do Gdańska. Tu ukończył studia w wieczorowej Szkole Inżynierskiej, pracując jednocześnie w Stoczni Gdańskiej. Po powrocie do Lublina w 1956 r. pracował w FSC, aż do przejścia na emeryturę. Autor wielu publikacji na temat konspiracji, w tym AK i Szarych Szeregów.
Odznaczony m.in. Krzyżem AK (1994), SKZ dla ZHP z Rozetą-Mieczami (1994), Odznaką Akcji „Burza” (1994, Odznaką Weterana Walk o Niepodległość (1995).
Zmarł 31 marca 2020 roku. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Unickiej w Lublinie.
