W ramach serii „Zakroczym” ukazał się trzeci już zeszyt historyczny zatytułowany „Oni byli z ludem Zakroczymia” oraz dwudziesty trzeci już tomik wierszy pt. „Wspomnienia” autorstwa Kazimiera Szczerbatko.
Zeszyt składa się ze wstępu oraz trzech rozdziałów. We wstępie autor wyczerpująco odnosi się do kwestii patriotyzmu, opisując jego rodzaje i podkreślając trafność jego zdefiniowania przez błogosławionego Ojca Honorata Koźmińskiego.
W rozdziale „Kościół św. Wawrzyńca i klasztor OO Kapucynów” autor ukazuje historię kościoła i klasztoru, których początki sięgają XVI w. Zanim 13 maja 1756 r. w Zakroczymiu osiedlili się ojcowie Kapucyni, przed nimi w kościele św. Wawrzyńca byli Bernardyni.
We wrześniu 1831 r. w murach klasztoru obradował na ostatnich sesjach Sejm i Senat Królestwa Polskiego w okresie Powstania Listopadowego. To tutaj właśnie na jednej z sesji na wniosek Joachima Lelewela ustanowiono order nazwany Gwiazdą Wytrwałości lub Gwiazdą Zakroczymską.
Za duże zaangażowanie zakonników w Powstanie Styczniowe, 8 listopada 1864 r., dokonano kasaty klasztorów w Królestwie Polskim, a klasztor zakroczymski stał się klasztorem etatowym do którego przewieziono zakonników ze skasowanych klasztorów.
11 czerwca 1892 r. zakonnicy musieli opuścić klasztor, który zajęło wojsko rosyjskie, później niemieckie, a następnie polskie .
Zakonnicy powrócili do klasztoru po 40 latach nieobecności, w lipcu 1932 r. We wrześniu 1939 r. w klasztorze zorganizowano szpital wojskowy. W styczniu 1945 r. Zakroczym leżał w gruzach, a kościół i klasztor były mocno zniszczone i dlatego przystąpiono do jego odbudowy.
W rozdziale „Przełożeni i gwardiani Klasztoru OO Kapucynów w Zakroczymiu” autor przedstawia sylwetki 74 zakonników, w tym m.in. O. Benignusa, z którego inicjatywy w 1968 r. powstał Ośrodek Apostolstwa Trzeźwości. 14 lipca 1993 r. utworzono Centrum Duchowości „Honoratium”, w skład którego wchodzi Archiwum, Biblioteka i Muzeum Warszawskiej Prowincji zakonu.
Rozdział „Ludzie Zakroczymia” poświęcony jest sześciu osobom związanym z Zakroczymiem. Jedną z tych osób jest, urodzony w 1857 r. w Zakroczymiu, biskup Antoni Stanisław Kozłowski.
Zeszyt historyczny Kazimierza Szczerbatko pozwala miłośnikom dziejów Zakroczymia, a także osobom zainteresowanym historią poszerzyć wiedzę na temat tego miasta.
XXX
„Wspomnienia” to dwudziesty trzeci już tomik wierszy wydany przez Kazimierza Szczerbatko, w którym autor upamiętnia ważne wydarzenia historyczne, opisuje przyrodę ojczystą i wspomina miniony czas.
Tomik zawiera 22 wiersze oraz rozpoczynające je motto zaczerpnięte z Henryka Sienkiewicza: ;… bo gdzie miłość Ojczyzny gaśnie, tam przychodzą czasy łotrów
i szaleńców…”.
W wierszu „lasy” opisuje przetrzymywanie polskich policjantów w obozie specjalnym NKWD w Ostaszkowie ich bestialską śmierć oraz miejsce ukrycia ich zwłok w lesie koło wsi Miednoje. Do historii autor odwołuje się m.in. w wierszach „Żołnierz”, „Długie”, „Kraty”.
Piękno przyrody ojczystej autor opisuje m. in. w wierszu „Góry”, w którym pisze, że : „góry to wielkość, potęga, piękno”.
W wierszu „Kapliczki” autor podkreśla ich rolę pisząc, że „kapliczki to łączność między ziemią a niebem, historia kapliczki to dzieje człowieka”.
Wspomnieniom lat młodości poświęca wiersz „zmęczony”, a w wierszu „Walczyli” prowadzi rozważania moralne nad upadkiem wartości i ideałów współczesnego świata.
Warto jeszcze przytoczyć wiersz „Dobrze”, który jest swoistym credo życiowym autora. Brzmi ono następująco: „dobrze spełnić to co ode mnie zależy, a dobrze znosić to co ode nie mnie nie zależy, oto jest cała doskonałość i źródło prawdziwego szczęścia na świecie”.
(k)
