18 czerwca 2019 r. członkowie Koła Związku Oficerów Rezerwy Rzeczypospolitej Polskiej w Zawierciu - asp. szt. rez. Jerzy Jędrusik i st. kpr. rez. Damian Liszczyk zorganizowali wyjazd w rejon Gór Bydlińskich (Gmina Pilica) wspólnie z regionalną telewizją ITV Zawiercie.
Celem wyjazdu było przybliżenie widzom i wszystkim zainteresowanym historii obozowiska partyzantów AK batalionu Surowiec jakie funkcjonowało w okresie lata 1943 do sierpnia 1944 roku w tym rejonie.
Krótki film z relacji w rejonie obozowiska, gdzie sfilmowano pozostałości studni, fundamentów gajówki oraz piwnicy, zostanie wyemitowany w najbliższym czasie dla odbiorców ITV. Należy dodać, że miejsce to jest od kilku lat pod opieką członków ZOR RP Koło Zawiercie, wykonywane są tam prace porządkowe, montowane tabliczki informacyjne.
XXX
Gerard Woźnica urodził się 15 grudnia 1917 roku w Jankowicach Rybnickich na Śląsku. Ukończył szkołę wojskową dla młodocianych w Koninie, następnie służył
w krakowskim 20. pp. Podczas kampanii wrześniowej został ranny pod Krasnymstawem. Po demobilizacji musiał się ukrywać. Podjął pracę w papierni w Kluczach, gdzie związał się z konspiracyjną Polską Partią Socjalistyczną (PPS). Gerard Woźnica ps. Hardy był dowódcą oddziału rozpoznawczego 23. Dywizji Piechoty AK „Surowiec”. Ponieważ w połowie 1943 roku przez szeregi AK przeszła fala aresztowań, „spaleni”, tak jak „Hardy”, żołnierze AK musieli przyłączyć się do leśnych oddziałów partyzanckich. Taka była geneza, powołanego rozkazem z
21 sierpnia 1943 roku, oddziału dywersyjno-partyzanckiego GL PPS, który otrzymał kryptonim „Surowiec”. Jego dowódcą został Gerard Woźnica ps. „Hardy”. W ramach odtwarzania Wojska Polskiego oddział partyzancki przyjął nazwę Oddział Rozpoznawczy 23. Dywizji Piechoty Armii Krajowej. Początkowo oddział stacjonował w lasach w okolicach Złożeńca, potem przeniósł się w lasy w okolicach wsi Krzywopłoty i Bydlin. Oddział zajmował się akcjami dywersyjnymi, odwetowymi i sabotażowymi, ochroną ludności cywilnej przed terrorem, zdobywaniem uzbrojenia, likwidacją konfidentów, rekwizycją żywności z niemieckich magazynów oraz przerzutami przez granicę ludzi, broni i żywności. W celu szkolenia napływających do oddziału żołnierzy stworzono obóz w pobliżu leśniczówki Psiarskie. Obóz funkcjonował ponad rok i składał się z doskonale zamaskowanych, wykonanych z dykty domków. Oddział „Surowiec” zasłynął z brawurowej akcji na niemieckie magazyny w Wolbromiu, gdzie w nocy z 25 na 26 lipca 1944 roku zablokował miasto na kilka godzin. 160 partyzantów trzymało w kleszczach wewnątrz miasta około 800 żołnierzy niemieckich. Przejęto wtedy 6 wozów odzieży, w tym dużą ilość materiałów drelichowych, oraz 15 wozów z żywnością, której część rozdano pomiędzy miejscowe oddziały partyzanckie. 11 lipca 1944 roku oddział „Surowiec” torował drogę partyzantom z oddziału dywersyjnego „Parasol”, którzy wycofywali się z Krakowa po nieudanym zamachu na Wilhelma Koppego. Tragiczną kartą w historii oddziału była potyczka pod Błojcem koło Chechła, do której doszło 16 czerwca 1944 roku. Tego dnia poległo pięciu żołnierzy „Hardego”, a po zakończonej obławie, przygotowanej przez połączone siły Wehrmachtu i żandarmerii, Niemcy spacyfikowali wioskę, paląc wszystkie domostwa i zabijając jedenastu mieszkańców. We wrześniu 1944 roku, w Udorzu nastąpiła koncentracja i przegrupowanie oddziału, skąd 11 października 1944 roku Hardy poprowadził oddział na Podhale. Kompania zatrzymała się w pobliżu Góry Babica, a potem rozłożyła swój ostatni obóz w lasach nieopodal Harbutowic. W dniu 10 stycznia 1945 roku wokół terenu, gdzie znajdował się obóz Hardego nastąpiła koncentracja wojsk niemieckich, a wkrótce rozpoczęła się obława na partyzantów. Bitwa, jaką stoczył wtedy oddział Hardego, była największą i najbardziej brawurową bitwą w dziejach oddziału. Podczas walk zginęło około 93 Niemców, a 120 zostało rannych. Straty oddziału Hardego wyniosły 3 zabitych i 14 rannych.
W połowie stycznia 1945 roku oddział Hardego wyrwał się z oblężenia. Formalne rozwiązanie oddziału nastąpiło 25 stycznia 1945 roku w Trzebuni.. Gerard Woźnica został aresztowany przez UB w kwietniu 1945 roku i osadzony w więzieniu w Katowicach. Po wyjściu z więzienia, wraz z rodziną osiedlił się w Poroninie, gdzie pracował jako ekonomista. Zmarł 14 lutego 1981 roku. Jest pochowany na cmentarzu w Poroninie. Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari, trzykrotnie Krzyżem Walecznych
Jerzy Jędrusik, Damian Liszczyk
