27 listopada 2019 r. przedstawiciele Koła Związku Oficerów rezerwy Rzeczypospolitej Polskiej w Częstochowie w składzie st. kpr. rez Artur Wojciechowski i kpr. rez. Jacek Maduzia, na zaproszenie dr. Andrzeja Sznajdera - dyrektora Instytutu Pamięci Narodowej Oddział Katowice i prof. dr hab. inż. Norberta Szczygioła - rektora Politechniki Częstochowskiej uczestniczyli w odsłonięciu steli upamiętniającą Aurelię Woźnicką ps. „Rela”.
Wśród zaproszonych gości byli wojewoda śląski Jarosław Wieczorek, z‑ca prezydenta Miasta Częstochowy dr Ryszard Stefaniak, z-ca komendanta WKU Częstochowa mjr Paweł Kowalczyk oraz przedstawiciele stowarzyszeń kombatanckich i studenci Politechniki Częstochowskiej.
Uroczystość została zainicjowana przez Prezesa Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej Mateusza Morawieckiego, którego list odczytał wojewoda śląski. W liście premier napisał m.in.: „Przed kilkoma miesiącami poinformowano mnie, że grób Aurelii Woźnickiej ps. Rela został zlikwidowany. Uznałem wtedy, że nie można tej sprawy zostawić losowi. Ta bohaterka czasu wojny, żołnierz Armii Krajowej i uzdolniona chemiczka, która poświęciła swe życie służbie Rzeczypospolitej, zasługuje na naszą pamięć”.
Następnie Prezes Okręgowego Związku Inwalidów Wojennych w Częstochowie kpt. Tadeusz Muszyński opowiedział jako świadek wojennych czasów o okupacji Częstochowy oraz pan Adam Kurus historyk IPN Oddział Katowice przybliżył postać dr Aurelii Woźnickiej.
XXX
Dr Aurelia Woźnicka, ps. Rela (1916-79), we wrześniu 1939 r. współorganizowała oddział PCK w Częstochowie. Była żołnierzem Służby Zwycięstwu Polski oraz Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej. Współpracowała z pułkownikiem Feliksem Jędrychowskim ps. Brzechwa. Była współredaktorką „Biuletynu” – pisma SZP. Jak podaje IPN, w czasie wojny Woźnicka kilka razy była aresztowana przez Niemców i brutalnie przesłuchiwana. W 1942 r. wywieziono ją do obozu koncentracyjnego Ravensbrueck. Przeniesiona do podobozu w Neurohland pod Karlsbadem, zbiegła w kwietniu 1943 i przez Pragę przedostała się do kraju. Przebywała jakiś czas w Częstochowie, później ukrywała się w okolicach miasta. Schwytana przez oddział leśny AK, została posądzona o szpiegostwo, uniknęła śmierci dzięki wstawiennictwu Aleksandra Steinhagena. Wróciła do działalności podziemnej. W końcu 1944 podczas wypełniania rozkazu na terenach zajętych przez Armię Czerwoną, została aresztowana przez NKWD i wywieziona do Związku Sowieckiego i przetrzymywana w łagrach na Uralu północnym i środkowym; kilkakrotnie próbowała ucieczki. W połowie r. 1948 zwolniono ją, powróciła do Polski. Rozpoczęła pracę w Fabryce Chemicznej „Aniołów”, następnie w Zakładach Chemicznych w Rudnikach k. Częstochowy (w latach 1959–1973 kierowała tam laboratorium), opracowała blisko 300 projektów racjonalizatorskich. W 1976 r. ponownie znalazła się w zainteresowaniu Służby Bezpieczeństwa za współorganizację „nielegalnego” odsłonięcia tablicy upamiętniającej Armię Krajową w Poroninie.
Zmarła 2 stycznia 1979 w podczęstochowskim Olsztynie, pochowana została na cmentarzu Kule w Częstochowie. Z niewiadomych przyczyn grobowiec, w którym spoczywała wraz
z rodzicami, został zlikwidowany, a na tym miejscu pochowano inną osobę.
Uroczystość zakończyła się przemarszem z kaplicy pod stelę gdzie złożono wiązanki kwiatów.
A. W.
zdjęcia: dr inż. Tomasz Geisler prof. PCz
