„Powiat Zakroczymski” – to tytuł czwartego już zeszytu historycznego autorstwa Kazimierza Szczerbatko. Natomiast nowy tomik wierszy „… to co minęło nie wróci…” jest już 26 tomikiem wierszy wydanym przez tego autora.
Zeszyt historyczny składa się z trzech rozdziałów: „Powiat Zakroczymski”, „Obraz Matki Bożej Łaskawej albo Zakroczymskiej” oraz „Kościół pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego w Zakroczymiu”. Rozdział pierwszy w syntetyczny sposób przedstawia funkcjonowanie Powiatu Zakroczymskiego, którego siedzibą w 1565 r. został Zakroczym. Autor charakteryzuje urząd wójta w Zakroczymiu oraz miejscowości sąsiadujące z Zakroczymiem, takie jak: Gałachy, Kazuń, Grochale, Kosowo, Suchodół. Autor wskazuje, że w latach 1617 – 1620 do Powiatu Zakroczymskiego należał Serock, a także miejscowości Wrona, Radzików, Kiemblowice.
W rozdziale drugim autor przedstawia historię obrazu Matki Bożej Łaskawej albo Zakroczymskiej, który został namalowany w 1663 r. przez malarza z Warszawy Jeremiasza Melechowicza. Obraz ten został poświęcony przez biskupa płockiego w 1867 r. W 1978 r. w Zakroczymiu obchodzono 300 – lecie umieszczenia obrazu w głównym ołtarzu kościoła zakroczymskiego. Obraz prawdopodobnie został przywieziony ze wschodnich terenów Rzeczypospolitej. Przypomina on obrazy spotykane w kościołach lwowskich. Stąd jedna z nazw jaką się go określa to Matka Boska Lwowska. Często używa się też nazwy Matka Boska Łaskawa albo Matka Boska Zakroczymska.
Rozdział trzeci poświęcony jest kościołowi pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego w Zakroczymiu. Brak jest dokładnych danych o budowie kościoła i jego konsekracji. Z dekretu królewskiego wydanego 16 stycznia 1620 r. wynika, że „mieszczanie i parafianie maja obowiązek opiekowania się i naprawiania kościoła”.
XXX
„…to co minęło nie wróci” to 26 już tomik wierszy Kazimierza Szczerbatko. Tomik zawiera 28 wierszy.
Wśród nich są wiersze bardzo osobiste odnoszące się do przeżyć autora. Charakterystykę mijającego czasu autor zawarł w wierszu „Czas” pisząc, że: „Czas płynie wolno tym, którzy się lękają… czas płynie szybko jak nurt rzeki dla tych co świętują … czas płynie dla tych co potrafią kochać … czas płynie stając się wiecznością”.
Pisząc o przemijaniu autor odnosi je również do wydarzeń historycznych, którym poświęca m.in. wiersze: „Zapach”, „O zesłaniu”, „Nasza ziemia”, „Hiroszima”, „Drogi”, „Generał”, „Dwudziesty”, „Polska”.
(ak)
