Piotr Przygodzki – członek Okręgu Lubelskiego Związku Oficerów Rezerwy Rzeczypospolitej Polskiej jest fundatorem „Sztandaru Walki i Wolności”, który upamiętnia walki o wolność Ojczyzny w latach 1794 – 1920.
Myślą przewodnią, tej pamiątki było przypomnienie walki o Ojczyznę i ofiary złożonej przez naród polski w okresie niemal 150 lat. Sztandar znajduje się w Izbie Pamięci, w domu Piotra Przygodzkiego w Końskowoli.
Sztandar walki i wolności ...
Los, dzieje, historia...
Wynikająca z niej nauka, przestroga…
pozostawione ślady…,
pamiątki z przeszłości bardziej lub mniej chlubne.
To, co pozostaje pokoleniom...
Ocalone przedmioty, dokumenty, przekazy…
Wszystko, co po latach skłania do refleksji…
Zdarzenia będące przestrogą winny się wpisać trwale w pamięć potomnych, by chwalebne czyny dawały należyty blask i dumę. Sięgając do przeszłości Rzeczypospolitej mam na myśli wielką Jej tragedię, jaką były rozbiory i wymazanie Polski z map Europy i świata na okres 123 lat.
Jubileusz 100-lecia powrotu Ojczyzny nazwany Odzyskaniem Niepodległości skłonił mnie do pozostawienia szczególnej pamiątki w postaci sztandaru.
Na awersie sztandaru widnieje krzyż w barwach krzyża virtuti militari. W centrum umieszczone zostały dwie skrzyżowane kosy symbolizujące Naród, otoczony złotym laurem. Te prymitywne narzędzia oznaczają jednocześnie stan w jakim znajdowała się Polska. Ograbienie, zniszczenia, prześladowania i przymusowa ucieczka, to smutna rzeczywistość minionego czasu. Na ramionach krzyża umieszczone są wizerunki czterech wielkich rodaków żyjących na przestrzeni wieków: Tadeusz Kościuszko, który zaczął walkę o wolność, Józef Sowiński jednonogi generał, Józef Piłsudski marszałek i Jan Paweł II— święty. Wszystkie postacie zwrócone są do środka, gdzie w symbolu umieszczony jest Naród. Tadeusz Kościuszko i Jan Paweł II zajmują miejsca honorowe - od drzewca sztandaru. Wspólne ramię krzyża J. Sowińskiego i Jana Pawła II, symbolizują trwanie do końca na swym posterunku, godnie i z honorem, mimo złego stanu zdrowia w końcowej fazie życia. Ułomność z jaką przyszło Im walczyć może być porównana do stanu Rzeczypospolitej w okresie 146-ciu lat (od pierwszego rozbioru do odzyskania niepodległości). Podobny okres ukryty jest w różnicy między datami urodzin tych Polaków 1777 i 1920 /143 lata/. Okres zbliżony do czasu zupełnego braku Ojczyzny na mapach świata /121 lat/ to różnica dat urodzin Tadeusza Kościuszko i Józefa Piłsudskiego/1746-1867/. A łączy Ich wygnanie i tułaczka. Tło sztandaru nie jest zupełnie białe, nawiązuje do okresu długiej walki o wolność Ojczyzny.
Daty umieszczone w polach określają czasy walki. 1920 r. - to wojna obronna i zamknięcie wrót przez Rzeczpospolitą bolszewizmowi; 1863 r. - wojna powstania styczniowego, 1831 r. - wojna z okresu powstania listopadowego, 1794 r. to wojna nazwana powstaniem od imienia gen Tadeusza Kościuszki.
Na rewersie znajduje się orzeł - dumny z mocnymi zarysami – współczesne Godło Narodu, w asyście największego z polskich haseł i odezw BÓG HONOR OJCZYZNA.
Drzewce sztandaru zakończone są godłem z okresu powrotu Rzeczpospolitej do wolności wywalczonej przez Jej synów (1918 r.) Wszystko po to, by przeszłość przypominała o wielkiej ofierze jaką złożyły pokolenia za wolność.
Piotr Przygodzki
Foto: A. Pytlak
